30 września 2017
Dobry Bóg, nieskory do gniewu i pełen łaski
Nauczanie biblijne na temat dobroci Boga. Jego łaski i miłosierdzia wobec tych, którzy błądzą nie z buntu ale mają serce dla Niego.
Tekst przewodni, na którym oparte jest to nauczanie pochodzi z Drugiej Księgi Kronik rozdział 30 od wiersza 18 do 20 i jest cytowany z Biblii Gdańskiej.
Drugi bardzo ważny fragment Biblii pokazujący Boży charakter i pragnienie jest zapisany w Księdze Daniela rozdział 6 wersety od 14 do 16.
Teksty te oraz inne uzupełniające znajdują się poniżej.
2 Kron. 30,18-20
„Bo wielka liczba ludu tego, to jest, wiele ich z Efraima, i z Manasesa, i z Isaschara, i z Zabulonu nie byli oczyszczeni, a przecież jedli baranka wielkanocnego, inaczej niż napisano; ale się Ezechyjasz modlił za nich, mówiąc: Dobrotliwy Pan niech oczyści każdego,
Którykolwiek zgotował wszystko serce swe, aby szukał Boga, Pana Boga ojców swoich, choćby oczyszczony nie był według oczyszczenia świątnicy.
I wysłuchał Pan Ezechyjasza, i zachował lud.”
Psalm 106,23
„Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.”
Ezechiela 22,30
„Szukałem między nimi męża, któryby płot ugrodził, i stanął w przerwie przed twarzą moją za tą ziemią, abym jej nie zburzył; alem żadnego nie znalazł.”
List do Rzymian 8,34
„Któż jest, co by je potępił? Chrystus jest, który umarł, owszem i zmartwychwstał, który też jest na prawicy Bożej, który się też przyczynia za nami.”
List do Hebrajczyków 7,25
„Przetoż i doskonale zbawić może tych, którzy przez niego przystępują do Boga, zawsze żyjąc, aby orędował za nimi.”
Księga Daniela 6,14-16
„Te słowa gdy król usłyszał, bardzo się zasmucił nad tem; i skłonił król do Danijela serce swoje, aby go wyswobodził; aż do zachodu słońca starał się, aby go wyrwał.
Ale mężowie oni zgromadzili się do króla, i rzekli królowi: Wiedz, królu! iż to jest prawo u Medów i u Persów, aby żaden wyrok i dekret, któryby król postanowił, nie był odmieniony.
Tedy król rozkazał, aby przywiedziono Danijela, i wrzucono go do dołu lwiego; a król mówiąc rzekł do Danijela: Bóg twój, któremu ty ustawicznie służysz, ten cię wybawi.”
