28 kwietnia 2018
Pomiędzy obietnicą a jej wypełnieniem
Głównym celem tego nagrania jest zachęcenie wszystkich sióstr i braci, którzy otrzymali od Boga jakąś obietnicę dotyczącą przyszłości. Okoliczności, w których znajdujemy się dzisiaj, a które wskazują, że wypełnienie tej obietnicy nie jest możliwe, nie przekreślają tego co Bóg powiedział.
Zachęcam do wysłuchania tego nagrania. Mówię w nim też o tym w jaki sposób Bóg posyła swoje obietnice do mojego życia. Wierzę, że mój przykład nie jest odosobniony.
Zachęcam również do kontaktu w razie pytań bądź jakichkolwiek innych powodów.
domslowa.com.pl@gmail.com
Messenger i Skype Adam Dom Słowa
Podaję też link do ciekawego kazania, tekstu w tym temacie Dawid Wilkerson Śmierć obietnicy.
Życzę każdemu Bożego błogosławieństwa.
List do Galacjan 3,17
„Powiadam więc to: Testamentu uprzednio przez Boga uprawomocnionego nie unieważnia zakon, który został nadany czterysta trzydzieści lat później, tak żeby obietnica była unicestwiona”
1 Księga Mojżeszowa 15, 4-6
„Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim.
Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje.
Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu”
1 Księga Mojżeszowa 16, 1-12
„A Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu dzieci, lecz miała niewolnicę, Egipcjankę, imieniem Hagar.
Rzekła więc Saraj do Abrama: Oto Pan odmówił mi potomstwa, obcuj, proszę, z niewolnicą moją, może z niej będę miała dzieci. I usłuchał Abram rady Saraj.
Wzięła więc Saraj, żona Abrama, niewolnicę swą Hagar, Egipcjankę – było to po dziesięciu latach pobytu Abrama w ziemi kanaanejskiej – i dała ją za żonę mężowi swemu, Abramowi.
A on obcował z Hagar, i poczęła. Lecz gdy spostrzegła, że poczęła, zaczęła pogardzać panią swoją.
Wtedy rzekła Saraj do Abrama: Krzywdy mojej tyś winien! Ja sama dałam niewolnicę moją tobie za żonę, a ona, gdy spostrzegła, że poczęła, zaczęła mną pogardzać! Niech Pan będzie sędzią między mną a tobą.
Na to rzekł Abram do Saraj: Oto niewolnica twoja jest w ręku twoim, zrób z nią, co ci się podoba! A gdy ją Saraj chciała upokorzyć, uciekła od niej.
I znalazł ją anioł Pański przy źródle wód na pustyni, przy źródle na drodze do Szur,
I rzekł: Hagar, niewolnico Saraj, skąd przychodzisz i dokąd idziesz? A ona odpowiedziała: Uciekłam przed panią moją Saraj.
Na to rzekł do niej anioł Pański: Wróć do swej pani i oddaj się pod jej władzę!
Rzekł jeszcze do niej anioł Pański: Rozmnożę bardzo potomstwo twoje, tak iż z powodu mnogości nie będzie go można policzyć.
Nadto rzekł do niej anioł Pański: Oto poczęłaś i urodzisz syna, i nazwiesz go Ismael, bo Pan usłyszał o niedoli twojej.
Będzie to człowiek dziki, ręka jego będzie przeciwko wszystkim, a ręka wszystkich będzie przeciwko niemu, i będzie nastawał na wszystkich pobratymców swoich”
1 Księga Mojżeszowa 17, 15-21
„Potem rzekł Bóg do Abrahama: Saraj, swej żony, nie będziesz nazywał Saraj, lecz imię jej będzie Sara.
Będę jej błogosławił i dam ci z niej syna. Będę jej błogosławił i stanie się matką narodów, od niej pochodzić będą królowie narodów.
Wtedy Abraham padł na oblicze swoje i roześmiał się, bo pomyślał w sercu swoim: Czyż stuletniemu może się urodzić dziecko? I czyż Sara, dziewięćdziesięcioletnia, może rodzić?
I rzekł Abraham do Boga: Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem!
Na to rzekł Bóg: Nie! Ale żona twoja Sara urodzi ci syna i nazwiesz go imieniem Izaak, a Ja ustanowię przymierze moje z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim.
Co do Ismaela, wysłuchałem cię: Oto pobłogosławię mu i rozplenię go, i rozmnożę go nad miarę. Zrodzi on dwunastu książąt, i uczynię z niego naród wielki.
Ale przymierze moje ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara o tym samym czasie w roku następnym”
Księga Habakuka 2, 2-3
„I odpowiedział mi Pan, mówiąc: Zapisz to, co widziałeś, i wyryj to na tablicach, aby to można szybko przeczytać.
Gdyż widzenie dotyczy oznaczonego czasu i wypełni się niezawodnie. Jeżeli się odwleka, wyczekuj go, gdyż na pewno się spełni, nie opóźni się”
Biblia Warszawska
