21 kwietnia 2019

Kilka myśli z 29 rozdziału Księgi Hioba

W 29 rozdziale Księgi Hioba można przeczytać co Hiob mówi o swoim życiu z Bogiem. Jestem przekonany, że jest to Słowo, którym zostałem poruszony przez Ducha Bożego, aby podzielić się z Wami kilkoma myślami tam zawartymi.

Zauważyłem, że Hiob rozpoczął swoją opowieść słowami: „Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną” A następnie mówi co miało wtedy miejsce. Zrozumiałem, że wszystko to o czym mówi dalej wypływa właśnie z tego, że Wszechmocny był z nim.
Czy nie na tym właśnie polega chrześcijaństwo? Że żyjemy w społeczności z Bogiem, darowanej nam w Panu Jezusie. A On, żywy Bóg wywiera wpływ na nasze życie, co staje się widoczne dla innych w naszym postępowaniu, mówieniu, życiu i służbie.

I właśnie kilkoma przemyśleniami na ten temat, życia chrześcijańskiego zawartego w 29 rozdziale Księgi Hioba, dzielę się w tym nagraniu, do którego  wysłuchania wszystkich zainteresowanych zapraszam.
Wiem, że nie poruszyłem wszystkich kwestii ale tylko te, które gdzieś zapadły w moje serce. Może to właśnie one są potrzebne dzisiaj?

Za wszystko to, co niedopowiedziane przepraszam. Mam jednak nadzieję, że Duch Święty nie jest ograniczony moją niedoskonałością i pewne kwestie może sam dopowiedzieć w Waszych sercach.
Zatem zapraszam, niech Pan mówi do nas. Ja po lekturze i rozważaniu tego Słowa powiedziałem: Panie! Uczyń mnie takim człowiekiem. Chcę taki być. Bo w tym zobaczyłem Pana Jezusa. Tego też wszystkim słuchaczom życzę.

Księga Hioba 29, 1 – 23

„W nagraniu korzystałem z Biblii Warszawskiej, przekład z roku 1949 tutaj wklejam tekst z Biblii Gdańskiej, gdyż jest bardzo zbliżony.
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny”

Poniższe wersety pochodzą z Biblii Warszawskiej:
 

Księga Izajasza 7, 15

„Mlekiem zsiadłym i miodem żywić się będzie do czasu, gdy nauczy się odrzucać złe, a wybierać dobre”

Przypowieści Salomona 30, 33

„Przez ubijanie mleka robi się masło, mocniejsze wycieranie nosa powoduje krwotok, a kto wzbudza gniew, wywołuje kłótnie”

Dzieje Apostolskie 5, 13

„Z postronnych jednak nikt nie ośmielał się do nich przyłączać; ale lud miał ich w wielkim poważaniu”

Pierwsza Księga Samuela 2, 8

„Wywodzi z prochu biedaka, Podnosi ze śmietniska ubogiego, Aby go posadzić z dostojnikami, Przyznać mu krzesło zaszczytne, Albowiem do Pana należą słupy ziemi, On na nich położył ląd stały”

Psalm 113, 5 – 8

„Któż jest jak Pan, Bóg nasz, Który mieszka na wysokościach
I patrzy w dół na niebo i na ziemię?
Podnosi nędzarza z prochu, A ubogiego wywyższa ze śmieci,
Aby posadzić go z książętami, z książętami ludu swego”
 

Pierwszy list do Tesaloniczan 2, 7

„Chociaż jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być w wielkim poważaniu; przeciwnie, byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką swoje dzieci”

Pierwszy list do Tymoteusza 4, 12

„Niechaj cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku; ale bądź dla wierzących wzorem w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości”

Ewangelia Jana 7, 24

„Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie”

UDOSTĘPNIJ
POWIADOMIĆ CIĘ O NOWOŚCIACH?ZOSTAW SWÓJ ADRES E-MAIL
 
Scroll to Top